België in Europa

Terwijl de mannen van La Gantoise de EHL 2025 op hun naam schreven, was het niet de enige Belgische ploeg die zich op het Europese toneel liet zien. De dames van Braxgata en La Gantoise pakten allebei een medaille, terwijl de heren van Royal Léopold Club hun goede vorm niet konden bevestigen. Tijd om de drie totaal verschillende Belgische trajecten tijdens deze editie van de EHL 2025 onder de loep te nemen.

Braxgata: een onvergetelijke campagne

Het sprookje eindigde in frustratie: een zware 5-1 nederlaag in de finale tegen Den Bosch. Een bittere pil om te slikken. Maar het EHL-avontuur van Braxgata draait om veel meer dan enkel een zilveren medaille of een scorebord. Het is het verhaal van vechtlust, groei en een hechte ploeg die haar stempel drukte.

Coach Darren Bisley van Braxgata Dames draait niet rond de pot:

“Yeah, disappointing, of course, certainly with the score line, we didn't really deserve that from the tournament that we play. But fair play to Den Bosch, they were very good, had a very good day, and all the luck seem to also fall for them on their side. And when you have that mix of quality and a good day at the office, then then it's always difficult. So yeah, disappointing for today, but super, super proud of the team.”

Een eerlijke analyse, maar ook doordrenkt van trots. Want voor die finale was er een parcours om "u" tegen te zeggen: Braxgata schakelde eerst Club de Campo uit na shoot-outs in de FINAL12, versloeg daarna Real Club de Polo in de kwartfinale en stuurde vervolgens Düsseldorfer HC met 3-0 wandelen in de halve finale. Pas in de finale tegen het thuisteam uit Hertogenbosch ging het mis.

“We had to play four games. And three of them were very, very good. We had everything: close games, shootouts, goals… and a tremendous fighting spirit and unity throughout the whole campaign.”

Die eenheid werd het handelsmerk van Braxgata tijdens het toernooi. Zelfs in de heetste momenten bleef de ploeg overeind.

“The team has a lot of experience. They know what they’re doing in a tournament. It was just rest, recover, repeat — and try to improve step by step.”

Darren sprak over een "power curve", een stijgende lijn die zichtbaar groeide van match tot match.

“Unfortunately, it wasn’t the end we hoped for. But the curve, for me, on the whole tournament was great.”

En wat moet Europa onthouden van deze ploeg?

“They should remember a team that’s probably here to stay for a long time.”

Braxgata won misschien niet de titel, maar wél iets minstens even waardevol: internationale erkenning en een versterkte reputatie.

La Gantoise: eindelijk dat brons

Met een duidelijke missie trokken ze naar Hamburg: een medaille pakken. En missie geslaagd voor de dames van La Gantoise: ze eindigen knap derde op de EHL 2025 en bevestigen zo hun plaats bij de Europese top.

Dankzij hun Belgische ranking mochten ze meteen aantreden in de FINAL8, zonder voorrondes. Meteen erop en erover: tegen Mannheimer HC boekten ze een solide 3-0 overwinning. De toon was gezet.

In de halve finale troffen ze Den Bosch, de latere kampioen. Een thriller van jewelste, maar na een zenuwslopende shoot-outserie moest Gent het hoofd buigen. Teleurstellend, want het verschil was miniem. Maar de strijd om het brons tegen Düsseldorfer HC – de Duitse kampioen – bood een nieuwe kans.

La Gantoise toonde karakter: een mooie 3-1 overwinning, met als hoogtepunt een wereldgoal van Ambre Ballenghien. Opluchting en blijdschap alom.

"Dat is echt de kers op de taart van ons toernooi," zei Astrid Bonami na afloop."We zijn ongeslagen gebleven in drie wedstrijden. Natuurlijk jammer van die shootouts, maar op het podium eindigen voelt gewoon geweldig. Hadden we hier vooraf voor getekend? Absoluut."

Voor dit team had deze medaille nog een extra emotionele waarde.

"Het was vooral die eerste match tegen Mannheimer die tricky was. Eens die drempel over, wisten we dat we voor een medaille speelden. Dat was een groot doel dit seizoen."

Ook neemt de ploeg afscheid van enkele sterkhouders, wat het brons nog meer glans geeft:

"Twee belangrijke speelsters stoppen ermee. Maar de jonge garde staat klaar. Dat hebben we nu echt gezien."

De Gentse dames sloten het toernooi uiteraard in stijl af:

"We gaan zeker wat zingen in de kleedkamer. En als er een paar biertjes passeren, zeggen we geen nee."

Met deze bronzen medaille toont La Gantoise aan dat het blijft groeien – stap voor stap richting de absolute top.

Léo grootmoedig maar niet Royaal

Met een stevige reeks in de Belgische competitie arriveerde Léopold vol ambitie op de EHL. Maar hun avontuur viel snel in duigen: twee wedstrijden, twee nederlagen, en exit in de kwartfinales.

De openingsmatch, een Belgisch onderonsje tegen La Gantoise, was meteen een koude douche: een pijnlijke 4-0 nederlaag zonder verhaal tegen een veel sterker Gent.

In de plaatsingswedstrijd tegen Old Georgians probeerde Léopold zich te herpakken. En dat leek even te lukken: Verdussen opende de score, Onana bracht hen opnieuw op voorsprong na de gelijkmaker. Maar in een chaotisch slot, met teveel groene en gele kaarten, zakte het kaartenhuisje alsnog in elkaar: 3-2 verlies.

Leopold keert dus met lege handen terug uit Europa. Maar niet alles is verloren: in de Belgische competitie draait de motor nog op volle toeren. De EHL toonde wat er nog ontbreekt. Tijd om die ervaring om te zetten in groei.