Dambord klaar: geen zet fout voor Xavier

Een paar weken geleden – jaren nadat hij de Watducks had verlaten met een Europese titel op zak – kwam het nieuws binnen: Xavier De Greve keert terug naar zijn oude club om de damesploeg in handen te nemen. Oud-speler, ex-coach van zowel de dames als de heren, "Coch" is opnieuw te vinden op de Drève d’Argenteuil, klaar om een nieuw hoofdstuk te schrijven. We gingen met hem zitten om te praten over de redenen van zijn terugkeer én zijn enthousiasme voor het project.

De naam Xavier De Greve klinkt al jarenlang vertrouwd op en rond het terrein van de Waterloo Ducks. Maar het is vooral zijn bijnaam, “Coch”, die echt weerklank vindt binnen de club. Hij is een kind van het huis: ex-speler, en hij zette ook zijn eerste stappen als coach bij de dames van de Wat, zo’n vijftien jaar geleden. Daarna liet hij pas echt zijn sporen na als coach van de heren, waarmee hij meerdere seizoenen aan de slag ging en uiteindelijk zelfs een Europese titel pakte. Na enkele omzwervingen buiten het vertrouwde nest keert hij vandaag terug naar waar het allemaal begon, met een nieuwe missie: het roer overnemen bij de damesploeg. Een uitdaging die hij vol overgave aangaat, gedragen door een diepe liefde voor de club én een sterke drang om iets moois op te bouwen.

"Ik ben superblij dat ik terug ben bij mijn thuisclub. Op welke manier dan ook – hier zit een fantastische sportieve uitdaging bij de dames. Maar ik ben vooral blij om terug te zijn omdat ik hier alles heb meegemaakt, alles heb gedaan, en alles heb geleerd. Al mijn vrienden en familie zijn hier. Dus ja, ik ben heel blij dat ik terug ben op de plek waar het voor mij allemaal begon.”

Sinds zijn vertrek bij de Watducks heeft Xavier niet stilgezeten. Hij passeerde langs l’Orée, daarna het Racing, telkens met verschillende projecten, uiteenlopende spelersprofielen en heel diverse contexten – van playoffcampagnes tot knokken tegen de degradatie. Bovendien maakte hij ook zijn intrede in de staf van het Franse nationale herenteam, wat een mooi internationaal hoofdstuk toevoegde aan zijn toch al goedgevulde cv.

“Het is een luxe geweest om zulke verschillende teams te coachen, elk met hun eigen karakters en uitdagingen. Seizoenen waarin je speelt voor de top, en andere waarin je moet vechten voor het behoud. Mentaal, psychologisch, tactisch… ik heb er enorm veel uit geleerd. En bij al die clubs heb ik veel jongeren ingepast – dat is iets waar ik altijd veel belang aan heb gehecht.”

En precies dát is een van zijn sterke punten: de kunst om jonge talenten te laten doorbreken zonder de prestaties uit het oog te verliezen. En laat dat nu net perfect aansluiten bij de huidige dynamiek bij de Watducks dames, waar een sterke jeugdwerking zorgt voor een constante stroom van talentvolle speelsters die klaar staan om de volgende stap te zetten.

“De uitdaging is nu om die jonge speelsters zoveel mogelijk speelminuten te geven, ze beter te maken en hen te begeleiden zodat ze in het BeGold-traject blijven en op topniveau blijven presteren. We bouwen voort op het werk van Arnaud, die het uitstekend heeft gedaan, en het doel is om deze ploeg structureel in de top 4 te verankeren. Dat is ook wat ik destijds bij de heren heb gedaan, en dat is wat ik zo mooi vind aan deze club: er zijn altijd sterke generaties doorgebroken.”

Hoewel hij zo’n vijftien jaar geleden al eens aan het roer stond bij de dames, is het vrouwenhockey intussen flink geëvolueerd. En dat is net wat hem vandaag opnieuw aantrekt.

“Toen was het echt een totaal andere sport. Eerlijk, ik vind dat vrouwenhockey nu enorm is gegroeid: het is sneller, technischer, beter gestructureerd. En dat motiveert me. Ik had zin om me weer voor de volle 100% te smijten in dat universum.”

Hoewel hij pas na het seizoen officieel begint, is Xavier nu al begonnen met zijn integratie. Zonder de huidige werking te verstoren, heeft hij de eerste contacten gelegd met enkele speelsters.

“Ik wil me zeker niet mengen in wat Arnaud nu aan het doen is – er is een doel om na te streven dit seizoen. Maar ik heb al individuele gesprekken gehad, via telefoon of videochat. Stilaan ontstaat er een eerste contact. De speelsters weten dat ik er volgend seizoen zal zijn, ik weet dat ik hen zal coachen, dus we leren elkaar nu al wat beter kennen – in plaats van dat ik zoals de voorbije jaren gewoon als toerist kwam langsgewandeld.”

Wie hem volgend seizoen zal bijstaan in de staf, is nog niet bekend. De club werkt achter de schermen hard om de juiste profielen te vinden die bij deze nieuwe fase passen. Maar zoals Coch het zelf zegt: de prioriteit is momenteel het evenwicht in de ploeg bewaren. Alles draait er nu om Arnaud en zijn team de kans te geven om dit hoofdstuk in schoonheid af te sluiten: mikken op de playoffs, en misschien – wie weet – nog een laatste droommoment meepikken voor het doek valt.

Achter deze terugkeer schuilt meer dan een simpele “come-back”. Het is een coach die terugkomt naar waar het allemaal begon, met de ambitie om dingen goed te doen – en vooral om ze te doen groeien. Hij legt de fundamenten van een stevig project, helemaal in lijn met het DNA van de club: opleiden, laten groeien, en presteren. Hij komt niet binnen met de grove borstel, maar met een frisse blik op een omgeving die hij door en door kent. Hij is vol lof over het werk dat Arnaud Massaert de voorbije seizoenen heeft geleverd, en ziet in die constante groei een stevige basis waarop hij nu verder wil bouwen.

Welcome Home, Coch!

Het snelle-vragenrondje met Coch

We sloten ons gesprek af met een klein spelletje: één vraag, twee opties. En snel antwoorden!

● Heren of dames? ➤ Heren… voorlopig toch. Da’s geen makkelijke!

● Winst met 6-5 of winst met 1-0? ➤ 1-0.

● Fysieke voorbereiding of videonalyses? ➤ Video.

● EHL-kampioen of Belgisch kampioen? ➤ EHL.

● Coachen of spelen? ➤ Coachen.

● Aanvallen of verdedigen? ➤ Verdedigen.

● Aangegeven PC of directe PC? ➤ Directe.

● Lauriane Stappaerts of Estelle De Greve? ➤ (lacht) (vuile vraag) Estelle.