Hij is een Belg, en hij verdient zeker onze aandacht. Fysieke conditie, techniek, spelinzicht, teamspirit en als gentleman belichaamt hij het fairplay zoals het hoort. Hij is in zijn eentje een perfect uithangbord voor alles wat hockey zo mooi maakt.
Ja, dat is heel wat lof voor één persoon. De kop zou bijna reclameachtig kunnen overkomen. Maar stel dat het waar is, zouden we er dan niet even bij stil moeten staan? Want alles wat hierboven staat, klopt. Alleen vergeten we in onze snel draaiende wereld soms om even halt te houden en achterom te kijken. Leren van het verleden om vooruit te gaan. Het Belgische hockey is de afgelopen jaren zo snel gegroeid dat veel van de huidige spelers nauwelijks iets weten over de geschiedenis van hun sport.
Oeps, daar valt het woord: geschiedenis. Maar geschiedenis hoeft niet altijd saai te zijn, trouwens, het rijmt niet eens. Nee, hier verwijst "geschiedenis" naar het verleden én naar een verhaal dat het waard is om verteld te worden.
Vier keer deelname aan de Olympische Spelen, één Gouden Stick, tien Belgische kampioenstitels, drie finales van de Europacup voor clubkampioenen en 190 caps voor de nationale ploeg.
In de geschiedenis van het Belgische hockey klinken maar weinig namen met zoveel respect en bewondering als die van Guy Miserque. Beschouwd als de beste Belgische speler van de 20e eeuw, drukte hij zijn stempel op het veldhockey met een uitzonderlijk talent, maar ook met een zeldzame kwaliteit die zelfs bij de grootste kampioenen vaak ontbrak: fairplay. Buiten zijn prestaties op het veld was Miserque een ware icoon van elegantie, een voorbeeld voor teamgenoten, tegenstanders en toekomstige generaties.
Een puur talent, gecombineerd met ongeëvenaarde elegantie
Geboren in 1945 in Froidchapelle, begon Guy Miserque op jonge leeftijd met hockey bij Parc Woluwe voordat hij naar Uccle Sport trok, waar hij enkele van de mooiste bladzijden in de Belgische hockeygeschiedenis schreef. Tijdens zijn carrière won hij tien Belgische kampioenstitels met Uccle Sport, nam hij deel aan vier Olympische Spelen (Tokio 1964, Mexico 1968, München 1972 en Montreal 1976) en verzamelde hij 190 caps voor het nationale team. Maar wat het meest opviel bij hem, naast zijn prestaties, was die natuurlijke elegantie waarmee hij speelde. Na de Olympische Spelen van 1976 in Montreal werd hij door de internationale pers uitgeroepen tot de beste speler ter wereld.
Miserque was niet alleen een technisch getalenteerde speler, maar ook iemand die de schoonheid van het spel belichaamde. Zijn bewegingen waren precies en berekend, maar altijd doordrenkt met wat hockeyliefhebbers "het schone spel" noemen. Hij kon van een simpele actie iets sierlijks maken, alsof elke pass en elke dribbel bedoeld was om de sport te verheffen.
Fairplay als filosofie
Meer dan een speler alleen, was Guy Miserque een ambassadeur van fairplay gedurende zijn hele carrière. In een tijd waarin hockey steeds competitiever werd en de druk bij elke wedstrijd toenam, bleef Miserque trouw aan zijn diepgewortelde waarden: respect voor de tegenstander, objectiviteit en kalmte. Zijn teamgenoten en tegenstanders getuigen unaniem van zijn onberispelijke houding. Deze inspirerende instelling maakte hem een voorbeeld voor sportief gedrag, zowel voor zijn collega's als voor jongere generaties. Ver weg van de excessen en spanningen die soms rond wedstrijden hangen, zag Miserque hockey vooral als een teamsport waarin respect voor zowel tegenstanders als teamgenoten net zo belangrijk was als winnen.
Een carrière vol successen en een voorbeeldige houding
De carrière van Guy Miserque zit vol hoogtepunten, zowel op clubniveau als in de nationale ploeg. Met Uccle Sport bereikte hij drie keer de finale van de Europacup voor clubkampioenen, in 1976, 1977 en 1984, een prestatie van formaat voor een Belgische club. Zijn internationale prestaties zijn al even indrukwekkend. Hoewel hij nooit een Olympische medaille won, droeg hij bij aan de opmars van België op het wereldtoneel van het hockey.
Maar voor degenen die het geluk hadden om met hem te spelen of tegen hem te strijden, was de man net zo belangrijk als de speler. Marc Legros, een oud-teamgenoot, zegt vaak dat Guy Miserque "als een broer" voor hem was, en benadrukt daarmee niet alleen zijn sportieve kwaliteiten, maar ook zijn vriendelijkheid en kameraadschap. Zowel op het veld als daarbuiten was Miserque een man van grote bescheidenheid, altijd bereid om zijn ervaring te delen en de jongere spelers aan te moedigen.
De erfenis van een icoon
Guy Miserque overleed in 2020 op 74-jarige leeftijd, maar laat een rijke en diepe erfenis achter. Buiten zijn titels en Olympische deelnames heeft hij het Belgische hockey vooral gekenmerkt door zijn teamgeest, zijn scherpe spelinzicht en bovenal zijn trouw aan zijn waarden.
Hij zou vandaag nog steeds een voorbeeld moeten zijn voor de jongere generaties. Zijn overlijden bracht een golf van emoties teweeg in de hockeywereld, en zijn geliefde clubs, Parc Woluwe en Uccle Sport, hebben plannen om hem op blijvende wijze te eren.
Guy Miserque zal voor altijd een symbool van elegantie en fairplay in het Belgische hockey blijven. Naast zijn uitzonderlijke talent toonde hij dat je competitief kunt zijn en toch diep respectvol kunt blijven, zowel tegenover de regels als de geest van het spel. In een tijd waarin sport soms wordt overspoeld door individualisme en onnodige spanningen, herinnert zijn nalatenschap ons eraan dat het mogelijk is om uit te blinken terwijl je de ethiek van de sport hooghoudt.
Comments