top of page

Hoekies, Rookies maar niet alleen!

Foto van schrijver: FredFred

De aanhoudende geruchten van de afgelopen jaren over een hockeyclub in Rhode-Saint-Genèse zijn eindelijk werkelijkheid geworden.

De Hoekies van Rhode, dat klinkt misschien een beetje als de beroemde Kolossus van Rhodos, maar het heeft er verder niets mee te maken. Gelegen in de wijk Den Hoek, had deze jonge club evengoed de R-hoekies kunnen heten, als knipoog naar de bijnaam voor nieuwkomers in een sportdiscipline. Want ja, hoewel de club jong is, ontbreekt het hen zeker niet aan ambitie.



Backstick heeft de tijd genomen om deze club te bezoeken, zoals we dat de komende weken en maanden op verschillende plaatsen zullen doen om je te laten kennismaken met deze plekken waar onze geliefde sport wordt beoefend.


Terug naar de Hoekies dus, gelegen in een klein straatje in Den Hoek, met aan de ene kant velden en aan de andere kant de huizen van een rustige wijk. Het ademt de eenvoud en de charme van het platteland.


En dat is het ook wel een beetje. Behalve de lichtpalen die tevoorschijn komen, zou je zo voorbij het terrein kunnen rijden zonder het te zien. Een dikke haag verbergt het zicht vanaf de straat en via een smal paadje ontdek je ineens een prachtig veld aan de linkerkant, een clubhuis recht voor je en een klein trainingsveld aan de rechterkant. Alles is kleinschalig en dat is een verademing in vergelijking met de grote clubs.


“Zeg, excuseer, is de fysieke training vandaag of volgende week?”


Menselijk, dat is misschien het juiste woord. Men spreekt hier Vlaams, Frans, en soms een mengeling van beide in dezelfde zin, met een ontspannen sfeer en een glimlach die erbij hoort. Een vleugje Brabant dat onze Franse buren volstrekt surrealistisch zouden vinden, maar dat voor ons Belgen heerlijk vertrouwd aanvoelt.


Naast het feit dat het een jonge club is, heeft de Hoekies nog andere bijzonderheden.

Omdat ze vooral jeugdteams hebben, kunnen ze op woensdagmiddag niet rekenen op eigen leden om als trainers op te treden. Geen probleem: spelers en speelsters van het Well, Léo, Linkebeek, Wat en ouders nemen de begeleiding op zich. Qua openheid zit het hier wel snor.


Maar dat is niet alles. De club heeft de hulp ingeroepen van een oude rot die alle kneepjes kent van een jeugdschool: de valkuilen, de moeilijkheden, maar ook de sterke punten en de vaardigheden om waarden over te dragen.

 

Dit zorgt ervoor dat de club een dubbele ambitie heeft: een goede jeugdschool worden en een opleidingscentrum voor trainers.

 

Paul Van Lathem, want over hem gaat het, is fenomenaal in zijn rol. Met een verrassend goed geheugen kent hij de namen van iedereen, ziet hij elk detail dat niet strookt met het systeem, corrigeert hij oefeningen aan de andere kant van het veld met een stem die de rest overstemt, en beantwoordt hij tegelijkertijd een vraag over de trainingstijden van een mama, in een halve Vlaamse, halve Franse zin. Beleefdheid blijft hierbij het sleutelwoord.

Met een team van vrijwilligers, gemotiveerde ouders en blije kinderen, zet de club zich in voor waarden als beleefdheid, respect en teamsport.


In een wereld waar prestaties worden afgemeten aan de punten die tijdens wedstrijden en kampioenschappen worden behaald, ligt de focus hier op iets heel anders: opleiding.


Blijkbaar resoneert dat woord bij veel mensen, want de club zoekt geen trainers, maar heeft zelfs een wachtlijst van jongeren die getraind willen worden.


De tijd zal zijn werk moeten doen, maar het is een mooi initiatief dat ongetwijfeld zijn vruchten zal afwerpen in de komende jaren.

0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


bottom of page